Het is een bijzonder eigentijdse belevenis: ontdekken dat een band ongemerkt al die tijd de soundtrack van je leven heeft verzorgd. Je was niet naar hen op zoek, maar daar waren ze ineens: een nummer van The Paper Kites dat zachtjes meedreef toen je beste vriend in het huwelijksbootje stapte. Een ander verscheen in een filmpje van een levensveranderende reis, en weer een ander speelde eindeloos terwijl iedereen het glas hief op een nieuw hoofdstuk, een nieuwe baby onderweg.
Dit zijn de liedjes van The Paper Kites, tedere, hartverscheurend mooie werken die stem geven aan gevoelens die we vaak moeilijk onder woorden kunnen brengen. Albums gevuld met liefdesliedjes vol zachtheid, vlekkeloze harmonieën en gitaarmelodieën die universeler en troostender aanvoelen dan woorden ooit zouden kunnen zijn. Hun muziek wordt een stille metgezel bij onze verhalen, subtiel verweven in onze meest intieme herinneringen.
Weinig bands duiken zo vaak op in bepalende culturele momenten als The Paper Kites. Hun liedjes onderstreepten krachtige scènes in series als Grey’s Anatomy, This Is Us en Virgin River. Hun doorbraakhit “Bloom” groeide uit tot een wereldwijd fenomeen, met meer dan twee miljard weergaven op verschillende platforms en talloze covers, waaronder een schitterende versie van Kelly Clarkson in haar talkshow.
Nog minder artiesten weten zo’n naadloze emotionele lijn van album tot album te creëren. Terwijl ze hun zevende plaat naderen, hebben The Paper Kites meer dan twee miljard streams verzameld, met veertig miljoen maandelijkse weergaven op sociale media. Hun nummers hebben stilletjes de soundtracks gevormd van talloze artiesten die hen als belangrijke inspiratiebron noemen, van Zach Bryan tot Lizzie McAlpine.
Ondanks alle erkenning, platina certificeringen en nominaties, blijven ze bescheiden. Hun opmars was traag en natuurlijk, opgebouwd van hart tot hart, gedeeld van luisteraar tot luisteraar. Voor fans zijn deze nummers vertrouwde metgezellen tijdens liefdesverdriet op afstand, wisselende seizoenen en de rusteloze jaren die ons vormen. Er was nooit een opzichtige marketingmachine, die was ook niet nodig. De liedjes spraken voor zich. Dat doen ze nog steeds. Tien jaar later blijven The Paper Kites pleitbezorgers van geduld, intimiteit en de stille kracht van een perfect geschreven lied.
